Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Artykuły

Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.

Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.

Piśmiennictwo w antycznym Rzymie

W antycznym Rzymie najprostszą metodą przekazywania informacji lub treści swojego dzieła było jego wygłoszenie – recytacja (recitatio), która bazowała z pewnością na greckich sympozjach (symposium). Seneka Starszy przekazuje, że niejaki Azyniusz Pollio, który tworzył w czasach panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. – 14 n.e.) zaprosił gości na czytanie swojego dzieła1. Pliniusz Młodszy, Marcjalis oraz Juwenalis żalą się z kolei, że w ich czasach występowała naprawdę duża ilość osób recytujących swoje utwory.

Drewniana tabliczka (nr 311) odkryta na terenie Vindolandy

Edykt Dioklecjana o cenach maksymalnych z roku 301 n.e.

Edykt Dioklecjana o cenach maksymalnych z roku 301 n.e., znany jako Edictum Diocletiani et Collegarum de Pretiis Rerum Venalium, miał na celu walkę z postępującą inflacją w Imperium Rzymskim, poprzez wyznaczenie maksymalnych cen na ponad 1400 produktów, niewolników czy usługi. Edykt zachował się do naszych czasów częściowo za sprawą fragmentów inskrypcji (w grece i łacinie) na płytach kamiennych odnalezionych głównie na terenach wschodnich Imperium, w 42 miejscach.

Dioklecjan

Najwięksi bogacze oraz zarobki w antycznym Rzymie

Nierówności społeczne panujące w antycznym Rzymie zawsze były duże i wraz z postępującym rozrostem terytorialnym Imperium jedynie się umacniały. Bazując na zachowanych źródłach jesteśmy w stanie zebrać informacje o tym, jak duże dysproporcje panowały w społeczeństwie rzymskim, i jak duży majątek lub zarobki mogli uzyskać obywatele. Postaram się przedstawić wybrane grupy zawodowe i ich „wybitne” osobistości. Majątek lub zarobki idealnie będzie porównać z zarobkami zwykłego żołnierza rzymskiego, cenami niewolników i wybranymi dobrami.

Targ niewolników, Gustaw Boulanger

Wojna dwóch Scypionów. Działania wojenne w Hiszpanii w latach 218-211 p.n.e.

W II połowie III w. p.n.e. Półwysep Iberyjski zamieszkiwały trzy ludy podzielone na plemiona. Na zachodzie na terenach odpowiadających mniej więcej dzisiejszej Portugalii zamieszkiwali Luzytanie. Na północy znajdowały się ziemie Celtyberów – ludu powstałego z przemieszania migrujących Celtów z Iberami. Celtyberowie stworzyli kulturę odrębną zarówno od Celtów, jak i Iberów. Ci ostatni zamieszkiwali południe i środek półwyspu.

Armia kartagińska składała się z różnych narodowości. Na ilustracji widzimy Ibera, Celta i Numida

Propaganda monetarna cesarza Domicjana

Panowanie Domicjana (81–96) jest ciekawym i jednocześnie kontrowersyjnym okresem w historii cesarstwa rzymskiego. Pisarze wywodzący się z kręgów senatorskich opisali cesarza jako sprawującego władzę w sposób okrutny i autorytarny.

Jedna z pierwszych monet z nową tytulaturą cesarza Domicjana. Będzie stałym elementem jego mennictwa aż do końca panowania, czyli do roku 96

Iluzje optyczne w architekturze starożytnej

Wielkie osiągnięcia architektoniczne i inżynierskie starożytnego Rzymu, jak drogi, akwedukty, wykorzystanie betonu czy wynalezienie kopuły, poprzedzone były wiekami rozwoju architektury starożytnej Grecji. Greccy budowniczowie świątyń stosowali wiele nowatorskich rozwiązań, które zostały następnie przejęte i rozwinięte przez Rzymian. Wiele z nich miało na celu korektę optyczną budowli, które bez zastosowania niemalże niewidocznych modyfikacji wyglądałyby zupełnie inaczej.

Pierwsza świątynia Hery w Paestum (około 550 p.n.e.)

Kalikrates – achajski stronnik Rzymu

Kalikrates, polityk Związku Achajskiego, po klęsce Kartaginy w II wojnie punickiej, postulował wierną kooperację z Rzymianami. Określany jest przez historyków niewybrednymi epitetami: „kolaborant” czy „starożytny Quisling”, a źródła podają, że Achajowie unikali go i nie chcieli się z nim nawet kąpać.

Związek Achajski na mapie w roku 200 p.n.e

Et tu Brute contra me? Czyli o programie politycznym Marka Juniusza Brutusa

Marek Juniusz Brutus wydaje się być jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci świata starożytnego. Jego wizerunek został mocno zakorzeniony w literaturze, teatrze, kinie oraz szeroko rozumianej kulturze popularnej. W związku z tak dużą popularnością, wokół jego postaci narosło wiele mitów i nieporozumień. Można powiedzieć, że padł ofiarą swojej sławy, zarówno za życia i po śmierci.

Marek Juniusz Brutus

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów