Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Starożytny Rzym, państwo prowadzące intensywną ekspansję, toczyło wiele wojen. Doskonale wyćwiczone i uzbrojone wojska rzymskie, dowodzone przez genialnych strategów potrafiły rozprawić się z nawet dwukrotnie silniejszymi wojskami przeciwnika. Zdarzały się jednak oczywiście i porażki, jak Kanny czy Las Teutoburski.
Swój mocarstwowy status wojska rzymskie potwierdziły już na początku II wieku p.n.e. masakrując w 197 roku p.n.e. pod Kynoskefalaj w Tesalii armię macedońską. Siedem lat później pod Magnezją w Azji Mniejszej rzymskie legiony pokonały wojska Seleucydów, pierwszej potęgi świata helleńskiego, udowadniając, że są najlepszą armią w regionie. Kres potęgi legionów zaczął się objawiać w III wieku n.e. Ostatecznie „germanizacja” armii rzymskiej i utrata wartości bojowej doprowadziły do upadku państwa i wojska rzymskiego.
(13 września 533 n.e.)
Bitwa pod Ad Decimum była pierwszą bitwą stoczoną w toku rzymskiej kampanii w Afryce w trwającej w latach 533 – 534. Miała ona doniosłe znaczenie dla działań na rzecz odzyskania prowincji afrykańskich. Armia Wandalów została przy znikomych stratach własnych mocno uszczuplona.
(533 n.e.)
Bitwa pod Tricamerum (533 n.e.) była kolejnym zwycięstwem Belizariusza - wodza Bizancjum nad wojskami Wandalów. Przy stracie około 50 ludzi, trupem położono ponad 800. Wzięto wielu jeńców i ogromne łupy i w istocie przesądzono o losach kampanii.
(451 n.e.)
Bitwa na Polach Katalaunijskich (451 n.e.) miała miejsce między Cesarstwem Zachodniorzymskim a Hunami. Zakończyła się zwycięstwem Rzymu.
(9 sierpnia 378 n.e.)
Bitwa pod Adrianopolem (378 n.e.) było to stracie wodza wizygockiego Fritigerna i cesarza wschodniorzymskiego Walensa, który zginął w czasie bitwy.
(363 n.e.)
W 363 roku n.e. wojska cesarza Juliana I zdobyły Anatę. Zajęcie Anaty było pierwszym starciem zbrojnym podczas perskiej kampanii wielkiego Juliana.
(357 n.e.)
Bitwa pod Argentoratum (357 n.e.) była starciem wojsk rzymskich pod wodzą cesarza Juliana Apostaty z Galami, napadającymi tereny Cesarstwa.
(272 n.e.)
Bitwa pod Immae (272 n.e.) była starciem wojsk rzymskich z armią Zenobii, królowej Palmyry. Zwyciężyła strona rzymska.
(72/73 n.e.)
Oblężenie Masady (72/73 n.e.) przez Rzymian było jednym z ostatnich punktów oporu w wojnie żydowskiej. Po zdobyciu murów oczom Rzymian ukazała się masakra.
(70 n.e.)
Oblężenie Jerozolimy (70 n.e.) było kluczowym starciem wojny żydowskiej. Po długim oblężeniu Rzymianie zdobyli miasto. Tytus Flawiusz nie okazał litości i pozwolił na mordy i grabieże miasta.
(61 n.e.)
Bitwa pod Watling Street (61 n.e.) była decydującym starciem powstania Boudiki. Mała liczebnie armia rzymska rozbiła przeważające siły Brytów.
