Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W antycznym Rzymie powszechnie stosowano karę wygnania. Jedną z jego odmian była kara interdicere aquae et ignis („zabronić ognia i wody”). Skazaniec zmuszony był opuścić rzymskie ziemie i tracił automatycznie swój majątek na rzecz państwa. Jeśli wygnaniec wrócił nadal był traktowany jako banita; miał m.in. zakaz używania ognia i wody oraz mógł zostać zabity bez żadnego procesu.
Według pierwotnych zasad społecznych w antycznym Rzymie to rodzina ofiary wybierała rodzaj kary dla mordercy. Nie posiadamy żadnych spisanych norm prawnych, w zbiorze XII tablic, które regulowałyby prawa mordercy.
Okres wojen domowych I wieku p.n.e. był czasem wielkiej bratobójczej walki między samymi obywatelami Rzymu. Jak zauważył Marek Fawoniusz, przyjaciel Katona: „podlejsza od bezprawia monarchii jest wojna bratobójcza”1.
Antyczni Rzymianie nazywali bursztyn lyncurium (inne nazwy to lyngurium lub ligurium), czyli „mocz rysia”, albowiem według wierzeń złocisty przedmiot powstawał ze skamieniałego moczu tego drapieżnika (ponoć najlepsze pochodziły z moczu samca).
Filozof Seneka Młodszy był jednym z tych Rzymian, którzy potępiali publiczne egzekucje i ubolewali nad wpływem, jaki miały one na widzów. Jak na ironię, to właśnie jego wychowanek, Neron, zasłynął ze swego nieumiarkowanego okrucieństwa, ujawniającego się również w zapoczątkowanej przez niego praktyce rzucania chrześcijan lwom na pożarcie.
Gladiatorów uczono zabijać i umierać ze stoickim spokojem. Pokonany, który nie zdołał uzyskać tzw. missus, czyli łaski, mógł wybrać sobie rodzaj śmierci. Mógł klęknąć na ziemi naprzeciw swojego przeciwnika, pochylić się i objąć lewą ręką jego lewe kolano, nadstawiając tym samym kark. Jedno szybkie cięcie w gardło przecinało główne tętnice i zapewniało prędką, choć krwawą śmierć.
Galen (Aelius Galenus) rzymski lekarz greckiego pochodzenia, żyjący w II wieku n.e. uważany był w swoich czasach za wielkiego znawcę anatomii ludzkiej. Rzymskie prawo zabraniało dokonywania sekcji zwłok od roku 150 p.n.e. W związku z tym Galen opierał się jedynie na sekcjach zwierząt (najczęściej małp i świń).
Sporty uprawiano naturalnie także w antycznym Rzymie. W armii szczególną popularnością cieszyła się gra harpastum. Uznawana ona jest za przodka dzisiejszego rugby, choć co niektórzy uważają, że od tej dyscypliny pochodzi też dzisiejsza piłka nożna.
Rzymska medycyna swój wysoki poziom posiadała zwłaszcza w legionach. Celsus, rzymski uczony z I wieku n.e., twierdzi, że lekarze wojskowi znali o wiele lepiej anatomię człowieka aniżeli ich koledzy uprawiający praktykę prywatną.
Antyczni Rzymianie nie pasjonowali się polowaniami tak samo jak Grecy. Bardziej traktowali to jako sport i rozrywkę niżeli jako element wychowania. Łowiectwo zapewniało ruch i ćwiczenia fizyczne.
