Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Seneka Młodszy, rzymski filozof i pisarz z I wieku n.e., napisał satyrę o cesarzu Klaudiuszu w ramach zemsty za wygnanie go na Korsykę w roku 41 n.e. Swój utwór zatytułował: „Udynienie boskiego Klaudiusza” (Apocolocyntosis divi Claudii). Naturalnie swoje dzieło napisał już za rządów Nerona, po tym jak Klaudiusz został zamordowany w roku 54 n.e.
Ciężkie warunki życiowe i bieda nierzadko zmuszają do pracy także osoby niepełnoletnie. Nie inaczej było w antycznym Rzymie, gdzie nierzadkim widokiem było zobaczyć pracujące fizycznie małe dziecko.
W 1726 roku odkryto przy via Appia wielki grobowiec (columbarium), w którym jak się okazało pochowano prochy niemal tysiąca niewolników i wyzwoleńców należących do pierwszej cesarzowej Liwii. W grobowcu natrafiono także na plakietki z zapisanymi imionami oraz zawodami.
Według antycznych źródeł, w początkach swojego panowania, Domicjan (81-96 n.e.) miał doprowadzić do wygnania filozofów z Rzymu i Italii oraz zakazać zajmowania się Rzymianom filozofią.
Chińczycy przez antycznych Rzymian określani byli jako Serowie (Seres)1. Rzymianie kojarzyli ten daleko żyjący na wschód od granic Imperium lud przede wszystkim z pięknej tkaniny jedwabiu, na który Chińczycy utrzymywali monopol. Państwo Środka przez wieki miało olbrzymie zyski ze sprzedaży jedwabiu, który był bardzo pożądany przez rzymską arystokrację.
Antyczni Rzymianie często wspominali w swoich dziełach o tajemniczych wyspach, które znajdowały się daleko na Oceanie i samym końcu świata. Pojawiają się takie nazwy jak Fortunatae (Wyspy Kanaryjskie), Taprobane (Cejlon) czy Hibernia (Irlandia).
Wiedza geograficzna antycznych Greków była naprawdę imponująca. Już w starożytności wybitne greckie umysły uznawały teorię o kulistości Ziemi za prawdę. Co więcej, organizowano liczne wyprawy odkrywcze i gromadzono informacje, co prowadziło do rozwoju geografii jako nauki.
Hannon był wysokim kartagińskim urzędnikiem, który żył w VI lub V wieku p.n.e., i który dowodził wyprawą morską, która przepłynęła przez „Słupy Heraklesa” (Cieśnina Gibraltarska) i popłynęła wzdłuż wybrzeży Afryki Zachodniej. O wyprawie wiemy za sprawą zachowanych dwóch kopii periplusu1, które zachowały się w języku greckim.
Filip II Habsburg w 1581 roku został królem Portugalii. Na uczczenie unii Hiszpanii i Portugalii zlecił wybicie medali przedstawiających jego panowanie nad Portugalią i Oceanem Atlantyckim.
W okresie wpływów rzymskich, na Dolnym Śląsku rozwijał się jeden z najprężniej działających ośrodków hutniczych w na terenie Barbaricum. Jedną z większych osad hutniczych z tego okresu odkryto w Tarchalicach koło Wołowa.
