Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Marek Emiliusz Lepidus, konsul na rok 137 p.n.e., był tak otyły, że wszelki ruch i wysiłek z czasem stały się dla niego wielkim problemem. W związku z jego warunkami fizycznymi i nieporadnością na polu bitwy nadano mu przydomek Porcina („Świnka”).
Historyk rzymski z I wieku n.e., Pliniusz Starszy oraz Claudius Aelianus, pisarz z II wieku n.e. opisują, że jedną z najlepszych metod obrony przeciwko słoniom były świnie. Ich zapach powodował, że zwierzęta wpadały w panikę.
Zakłada się, że pod koniec I wieku p.n.e., niemal 90% wolnej populacji Italii miało przodków pochodzenia niewolniczego.
Galowie byli wielkimi wrogami Rzymu z północy, jeszcze na wiele lat przed podbojem Galii przez Juliusza Cezara. W IV wieku p.n.e. zdobyli oni i złupili Rzym, co było dla Rzymian traumą i upokorzeniem. Tytus Liwiusz wspomina o innej tragedii Rzymu, która przepadła niemal bez echa.
Antyczni Rzymianie do liczenia lat przeszłych korzystali w głównej mierze z dwóch metod.
Zaawansowanie techniczne Rzymian w kwestii latryn i kanalizacji osiągnięte zostało ponownie w Europie dopiero w XIX wieku. Uważa się, że pierwsza kanalizacja w Rzymie powstała pomiędzy 800 a 735 rokiem p.n.e. Rzymski system kanałów ściekowych był niezwykle rozbudowany w starożytnym Rzymie.
Pliniusz Starszy wspomina w swoim dziele encyklopedycznym Historia naturalna, że stado słoni otoczone przez myśliwych ustawia się w taki sposób, aby na przodzie znajdowały się osobniki z najmniejszymi kłami. W ten sposób podobno chcą one przekonać ludzi, że nie warto jest starać się o kość słoniową.
Według przekazów historyka Kasjusza Diona, Neron zdecydował się napisać olbrzymie, epickie dzieło opowiadające rzymskie dzieje. Jego umysł zakrzątało tylko jedno pytanie – jak długie powinno być to dzieło?
Po śmierci Nerona spekulowano, że cesarz żyje i jedynie sfingował samobójstwo, aby uciec przed oprawcami. Jego grób był otoczony kultem, składano na nim kwiaty. Kilkukrotnie pojawiali się samozwańcy podający się za Nerona.
Wydawcy książek rzymskich starali się zapobiegać ich prywatnemu przepisywaniu przez „rzucanie na rynek” od razu wielu egzemplarzy. Nie chodziło wyłącznie o konkurencję, lecz bardziej o zachowanie poprawnego tekstu.
