Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Antyczna stela ufundowana przez Seikilosa, odkryta w Aydın, niedaleko Efezu, na zachodzie Turcji. Obiekt jest niezwykle wyjątkowym znaleziskiem, gdyż posiada najstarszą kompozycję muzyczną na świecie. Artefakt datowany jest między II p.n.e. a II wiekiem n.e.
Wszyscy pamiętamy ze szkoły podstawowej zakończenie powieści „Quo Vadis?” H. Sienkiewicza, w którym utrwalił on w literaturze kres życia cesarza Nerona, opierając się na relacji starożytnego historyka Swetoniusza:
Czy do naszych czasów zachował się jakiś dokument lub praca, których autorką była Kleopatra VII? Według późniejszych źródeł arabskich ostatnia królowa Egiptu poza urodą wyróżniała się także inteligencją i szeroką wiedzą. Była ponoć autorką dzieł o medycynie, farmacji, toksykologii czy kosmetyce. Naturalnie jednak żadna z prac nie zachowała się do naszych czasów. Posiadamy jednak inny bardzo ciekawy materiał archeologiczny.
Kiedy Ktesibios, aleksandryjski matematyk z III w. p.n.e. konstruował swoje hydraulis, pierwsze w dziejach organy wodne, z pewnością nikt nie wróżył mu wielkich sukcesów. Instrument, będący w zamyśle syringą o mechanicznym zadęciu, z początku funkcjonował jedynie jako techniczna ciekawostka. Wystarczył jednak upływ dwóch wieków, by muzyka płynąca z metalowych piszczałek zrobiła śródziemnomorską karierę – o muzyce organowej z aprobatą wspomina już sam Cyceron (Tusc. III. 43).
Xylospongium służył Rzymianom do oczyszczenia odbytu, Amerykanie uczynili z niego przyrząd do czyszczenia toalety.
Na arenie między walczącymi gladiatorami występował sędzia (summa rudis), który nadzorował walkę i mógł ją zatrzymać, jeżeli któryś z gladiatorów został poważnie ranny lub stosował nielegalne „zagrania”, zachęcać gladiatorów do odważniejszej walki lub przekazać decyzję o zwycięstwie sponsorowi igrzysk (editor).
Antyczni Rzymianie pierwotnie nie darzyli lekarzy wielkim szacunkiem. Ich wiedza i ewentualne remedia pochodziły z życia wiejskiego. Leczono za pomocą prostych domowych środków. Katon Starszy pisze, iż stosowną wiedzą powinien dysponować ojciec rodziny – pater familias.
Do dzisiejszych czasów zachowały się liczne antyczne rzeźby z wyrytym krzyżem na czole lub podbródku oraz ułamanym np. nosem. Działania te były dziełem zarówno wandalizmu, jak i przypadku.
Kolejne walki oraz ciągły wysiłek wymagały, aby organizm gladiatora otrzymywał odpowiednią ilość pożywienia o właściwych wartościach odżywczych. O tym, co jedli antyczni gladiatorzy wiemy za sprawą odkrycia z Turcji oraz przekazów antycznych.
Plan ukazuje typowy rzymski dom (domus) w antycznym Rzymie. Oczywiście liczba izb oraz struktura ulegały przeobrażeniom, w zależności od czasów i bogactwa gospodarza; mimo wszystko jednak schemat i rozlokowanie pokoi w domu były w zasadzie podobne.
