Cyceron o astronomii
Cyceron o astronomii:
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Cyceron o astronomii:
Cyceron o religii i zabobonach:
Swetoniusz podaje, że August otaczał czcią jedynie kulty dawne i utrwalone, np. kult Cerery, w której misteriach uczestniczył, gdy został do nich dopuszczony. Jako, że poznał pewne tajemnice dotyczące misteriów, później rozsądzał samodzielnie spór pomiędzy uczestnikami obrzędów usuwając pozostałych sędziów z trybunału.
Cyceron znany jest, jako najsłynniejszy prawnik czasów starożytnych i należy do najwybitniejszych mówców, prawników wszech czasów. Mniej znamy go, jako filozofa oraz, jak byśmy dziś powiedzieli, naukowca świadomego ówczesnych odkryć również w zakresie innych dziedzin wiedzy. Nauki przyrodnicze nazywano w czasach Cycerona fizjologią.
Przed bitwą pod Akcjum młody Oktawian, adoptowany syn Juliusza Cezara, spotkał na drodze człowieka z osłem. Zapytawszy człowieka o imię, usłyszał, że ten zwie się Eutyches, co w języku greckim oznacza „szczęśliwy”. Ponadto osioł miał nazywać się Nikon. Dodajmy, że imię bogini zwycięstwa brzmi „Nike”.
Oktawian już jako August, przestrzegał wróżb dotyczących pewnych dni. Nie wyjeżdżał nigdy w dniu następującym po dniu jarmarków. Nie rozpoczynał też niczego w czasie non tłumacząc to chęcią „uniknięcia złej wróżby z nazwy”. Nona w mitologii rzymskiej było to imię jednej z Parek, czyli Mojry Kloto (mitologia grecka), prządki przędącej nić ludzkiego życia, a zarazem bogini pomagającej rodzącym.
Pianie koguta było uważane za zły znak. Petroniusz w „Uczcie Trymalchiona” opisuje scenę, jak to Trymalchion, przestraszony głosem piejącego koguta, kazał wylać wino pod stół i pokropić tymże winem lampy. Przełożył też pierścień z lewej ręki na prawą. Wszystko to dla zażegnania nieszczęścia, za którego wróżbę uważano pianie kura.
Bitwa pod Naulochos w roku 36 p.n.e. zakończyła ostatecznie rozprawę z piratami Sekstusa Pompejusza gwarantując przez dłuższy czas spokój na morzu, a tym samym bezpieczne dostawy do Rzymu. Być może ofiary składane przez Oktawiana okazały się skuteczne. Jednak największą ofiarę poniósł w tym wypadku Marek Antoniusz.
Starożytni Rzymianie zdawali sobie sprawę z potęgi nauki i jej znaczenia. Gajusz Petroniusz w jednym ze swych dzieł (Uczta Trymalchiona) w następujący sposób zachwala potęgę wiedzy:
Penthiacum, to jedna z potraw jadanych w starożytności, a która została wymieniona przez Petroniusza w „Uczcie Trymalchiona”. Potrawa składała się z posiekanego mięsa. Nazwa wywodzi się od imienia mitycznego króla Teb, Penteusza (Pentheus), który według mitologii greckiej zginął rozszarpany w furii przez Menady, zwane tez Bachantkami.