Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Prowadzenie podkopów było ważnym sposobem prowadzenia działań oblężniczych w starożytności. Zgodnie z legendą, w czasie oblężenia etruskiej stolicy Weje w 396 roku p.n.e. rzymscy żołnierze kopiący tunel usłyszeli nad sobą wieszcza głoszącego, że zwyciężyć będzie dane tej stronie, która złoży bogom jako pierwsza w ofierze święte części zwierzęcia ofiarnego.
W 60 roku n.e., podczas panowania cesarza Nerona, dowódca rzymskich wojsk – Gnejusz Domicjusz Korbulon oblegał armeńską stolicę Tigranocertę.
W późnym II wieku n.e., w życie wszedł dekret senatorski zezwalający na obdarowywanie zwycięskiego gladiatora nagrodą w wysokości 500 sesterców za walkę, jeśli był wolnym człowiekiem oraz 400 jeśli był niewolnikiem. Kwota ta była porównywalna z roczną pensją nauczyciela.
Największym rzymskim poetą był Publiusz Wergiliusz Maro. Po dziś dzień stosuje się jednak także błędną formę Wirgiliusz, która po raz pierwszy pojawiła się w V wieku n.e. Wynikała ona z natrętnego wykorzystywania litery „i” w wielu językach.
Kwintus Cecyliusz Metellus Numidyjski (Quintus Caecilus Metellus Numidicus), przywódca optymatów i przeciwnik Gajusza Mariusza, uważany był za człowieka energicznego, cieszącego się nieskazitelną opinią. W 102 roku p.n.e. sprawował on urząd cenzora. W czasie piastowania stanowiska dążył do zwiększenia liczby urodzeń w rzymskim społeczeństwie.
Waleriusz Maksymus, rzymski pisarz z I wieku n.e., autor zbioru anegdot w 9 księgach o słynnych czynach i powiedzeniach Factorum et dictorum memorabilium libri novem wspomina jedną ciekawą anegdotkę z życia Kornelii, matki słynnych braci Grakchów. Otóż pewnego razu gościła ona u siebie w domu pewną patrycjuszkę, która na każdym kroku obnosiła się swoją bogatą biżuterią.
W starożytnym Rzymie moda rozwinęła się bardziej niż w Grecji. Podobnie było z biżuterią. Dużym powodzeniem u pań cieszyły się kamienie szlachetne; najpopularniejszymi były szmaragdy. Sporym zaskoczeniem dla współczesnych kobiet może być fakt, że na tych terenach po raz pierwszy pojawiły się diamenty. Oprócz tego do wyrobu biżuterii używano takich kamieni jak: agat, granat, krwawnik, akwamaryn.
Rzymski dodecahedron. Tak wyglądające artefakty datowane na II/III wiek n.e. odnajdywano na obszarze całej Europy od Anglii po Węgry, najczęściej jednak w dzisiejszej Francji i Niemczech. Do dziś jednak nie ustalono ich funkcji i użyteczności.
W 2008 roku David Barker znalazł wykonany z brązu uchwyt noża z elementami erotycznymi. Uchwyt ukazuje dwóch mężczyzn i kobietę w czasie aktu seksualnego. Ten przedziwny rzymski okaz znaleziony został w Brytanii w Lincolnshire.
Neron dbał o dobrą kondycję fizyczną m.in. całego ciała senatorskiego. W 59 roku n.e. w ogrodach swego pałacu zorganizował niezwykłe zawody gimnastyczne i artystyczne – Ludi Iuvenales – dla senatorów i ekwitów, co wywołało duży szok konserwatystów. Udział wzięli głównie młodzi arystokraci (tzw. Augustiani).
