Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Ciekawostki starożytnego Rzymu

Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.

Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.

Heliogabal poślubił westalkę

Cesarz Heliogabal (panował w latach 218-222 n.e.) słynął ze skandalicznego zachowania. Jednym z jego najgorszych występków dla opinii publicznej było związanie się z kapłanką rzymskiej bogini domowego ogniska, Westy, której zadaniem było podtrzymywanie wiecznego ognia w świątyni. W czasie swojej 30-letniej służby westalka musiała zachować dziewictwo, inaczej czekało ją potępienie i śmierć. Heliogabal nie zważając na prestiżową funkcję westalek poślubił jedną z kapłanek – Aquilię Severę.

Heliogabal

Skąd nazwa „cięcie cesarskie”?

Nazwa operacji – cięcie cesarskie – wiąże się jeszcze ze starożytnym Rzymem, gdzie prawo zakazywało pogrzebania ciężarnej kobiety bez wyciągnięcia z jej łona płodu. Nazwa ta wywodzi się od słowa caedere, które oznacza „ciąć/pruć”. Pliniusz Starszy podaje jakoby w ten sposób miał przyjść na świat Juliusz Cezar. Przeczy jednak temu fakt, że matka Cezara zmarła w 54 p.n.e., czyli 10 lat przed śmiercią syna.

Skąd nazwa "cięcie cesarskie"?

Rzymska lalka wykonana z kości słoniowej

Znaleziona w 1964 roku rzymska lalka wykonana z kości słoniowej ze złotym naszyjnikiem; datowana na II wiek n.e. Lalkę odkryto przy zwłokach zmumifikowanego ciała dziewczynki, która pochowana została w grobowcu Cossinii na obrzeżach Rzymu w Tivoli.

Rzymska lalka z kości słoniowej

Puchar z Emony

Puchar z Emony. Szklany puchar odkryty w jednym z grobów na cmentarzysku nieopodal rzymskiego castrum (obecnie Ljubljana, Słowenia). Wykonany został ze szkła, w technice millefiori (termin z języka włoskiego oznaczający tysiąc kwiatów). To metoda uzyskiwania wielobarwnego szkła, polegająca na łączeniu pasty szklanej (w formie rurek) w dekoracyjne wzory, cięciu jej na plastry i następnie wtapianiu w powierzchnię naczynia.

Puchar z Emony

Szklane puchary rzymskie z Weklic

Szklane puchary rzymskie z Weklic (woj. warmińsko-mazurskie). Odkryte podczas badań archeologicznych w roku 2010 na cmentarzysku kultury wielbarskiej. Wraz z naczyniami do picia wina wykonanym z brązu, stanowiły zestaw złożony jako dar grobowy. Puchary zostały importowane z terenu Cesarstwa Rzymskiego. Są doskonale zachowane, co samo w sobie jest ewenementem.

Szklane puchary rzymskie z Weklic

Skąd „Abracadabra”?

Wyraz „abracadabra” po raz pierwszy pojawia się w Liber Medicinalis (znanej jako De Medicina Praecepta Saluberrima), książce medycznej pisanej wierszem po łacinie. Uważa się, że autorem mógł być Kwintus Serenus Sammonicus, uczony z dworu cesarza Septymiusza Sewera (panował w latach 193-211 n.e.) i Karakalli (209-217 n.e.). W rozdziale 51 autor zaleca, aby osoby cierpiące na malarię nosiły amulet zawierający wspomniany wyraz w formie trójkąta:

Skąd "Abracadabra"

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów