Rzymska skarbonka
Rzymianie także umieli oszczędzać. Dowodem na to jest rzymska skarbonka znaleziona w Viminacium, rzymskim mieście i forcie w Mezji (obecna Serbia).
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymianie także umieli oszczędzać. Dowodem na to jest rzymska skarbonka znaleziona w Viminacium, rzymskim mieście i forcie w Mezji (obecna Serbia).
Nazwę „Wieczne Miasto” (Urbs aeterna) nadał ostatecznie Rzymowi cesarz Hadrian, ale wcześniej użył jej już I-wieczny pisarz Tibullus w „Elegiach”. O wieczności Rzymu wspominali nawet Owidiusz czy Liwiusz.
Ligowie (Lugiowie) byli ludem o nie do końca jasnym pochodzeniu, które tuż p.n.e. i w pierwszych wiekach n.e. zamieszkiwali górne dorzecze Odry i Wisły, a więc teren dzisiejszej południowej i środkowej Polski.
Frumentarii była to tajna policja rzymska. Początkowo zajmowali się oni zbieraniem podatków i przekazywaniem wiadomości po całym Imperium. Odpowiedzialni byli także za kontrolę i regulację dostaw zboża do stolicy. Ich rola uległa jednak ewolucji za panowania Hadriana (117-138 n.e.), który zrezygnował z polityki ekspansji i skupił na stabilizacji wewnętrznej – w tym celu frumenatrii przejęli rolę tajnej policji.
Rzymska kanapa z podnóżkiem, które zostały ponownie złożone z zachowanych fragmentów. Oba te meble są wykonane z kości słoniowej i posiadają szklane wkłady (nie jest pewne czy szkło oryginalnie zdobiło kanapę. Znalezisko datowane na I-II wiek n.e.
Wybuch Wezuwiusza w sierpniu 79 roku n.e. był potężnym kataklizmem. Po dziś dzień możemy podziwiać szczątki pogrzebanych żywcem mieszkańców Pompejów. A to za sprawą genialnej metody Giuseppe Fiorelli’ego.
Największe znane, obrobione bloki kamienia odnaleziono w okolicy Baalbek (w Libanie). Chodzi o tzw. trylitony, czyli trzy głazy z okolic sanktuarium z okresu panowania Rzymu na tym terenie. Miały ważyć po 800 ton każdy, chociaż oblicza się, że największy ważył ponad 1000 ton. Stanowiły one podstawę pod świątynię Jowisza (Wielką Świątynię), której budowę ukończono w I wieku n.e.
W roku 494 p.n.e. doszło do tzw. pierwszej secesji plebejskiej, która była buntem przeciwko panowaniu patrycjuszy w Rzymie. Aby przekonać tłum do zaprzestania rebelii, warstwa rządząca wysłała specjalnego emisariusza. Został nim niejaki Meneniusz Agrypa – konsul na rok 503 p.n.e. – który był zaprzyjaźniony z masami.
Ciekawe znalezisko z zasypanych przez popiół wulkaniczny Pompejów. Na zdjęciu odlew psa, który odnaleziony został w Pompejach. Zwierzę próbowało zerwać się z łańcucha w obliczu zagrożenia. Daremnie. Datowane na I wiek n.e.
Małżeństwo Liwii i Augusta nie różniło się niczym szczególnym od pozostałych rzymskich małżeństw. Liwia była przykładną żoną, kochającą swego męża; na pewno wierną, co zresztą zgadza się z jej nienagannym wychowaniem.