Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Turystyka i wakacje nie są jedynie współczesnym wymysłem. Już w czasach rzymskich mieszkańcy Imperium często podróżowali i udawali się na wypoczynek. Na masową skalę Rzymianie podróżować zaczęli za panowania Oktawiana Augusta (panował w latach 27 p.n.e. – 14 n.e.).
Tytus Liwiusz wspomina ciekawe starcie. W roku 349 p.n.e. Republika Rzymska prowadziła wciąż liczne wojny z sąsiadami, mające na celu zdobycie dominacji w Italii. Walczono także wciąż z Galami – od początku IV wieku śmiertelnymi wrogami Romy. Kiedy Rzymianie rozłożyli się obozem w okolicy bagien pontyjskich, miały się do nich zbliżyć kolumny Galów.
Biograf cesarza Oktawiana Augusta, Patricia Southern, przekonana jest, że pierwszy imperator posiadał specjalnie wydelegowaną grupę specjalistów dbających o dobry wizerunek i reklamę władcy.
Swetoniusz wspomina, że jeden z najpotężniejszych ludzi świata antycznego – Oktawian August (63 p.n.e. – 14 n.e.) nie imponował wzrostem i posiadał krzywe zęby. Miał skłonność do hipochondrii. Bał się burzy, unikał słońca i rzadko się kąpał, bo uważał, że tak jest zdrowiej. Miał też problem z porannym wstawaniem.
W ogłoszonym pod koniec 2013 roku rankingu osób, które wywarły największy wpływ na dzieje ludzkości, Oktawian August znalazł się na 30. miejscu.
Oktawian August, pierwszy cesarz Imperium Rzymskiego (27 p.n.e. – 14 n.e.), od początku objęcia urzędu głosił konieczność naprawy obyczajów, krytykując rozwiązłość i upodobanie do luksusu. Jak się okazało naprawę rzymskiego społeczeństwa zacząć musiał od własnego domu.
Wiele współcześnie używanych przydomków cesarzy rzymskich nie było w oficjalnych dokumentach stosowanych. Karakalla chociażby swój przydomek otrzymał z powodu upodobania sobie długiego galijskiego płaszcza z kapturem (pierwowzór habitu zakonnego), który w Rzymie nazywano caracalla.
W rzymskiej rodzinie głową rodziny był mąż i ojciec. „Władza ojcowska” (patria potestas) trwała co do zasady dożywotnio. Gasła dopiero ze śmiercią patris familias. Wówczas żona zmarłego (jeżeli podlegała jego władzy), jego dzieci (ale już nie wnuki) oraz dalszy zstępni stawali się osobami sui iuris ([osoby] swojego prawa).
W latach 215-216 roku cesarz Karakalla wybrał się w podróż przez Bałkany, Turcję, Syrię do Egiptu i Aleksandrii. Sama wyprawa Karakalli na wschód miała przede wszystkim charakter propagandowy i sentymentalny, z racji na uwielbienie dla postaci Aleksandra Wielkiego. Niewykluczone także, że otoczenie władcy czyniło przygotowania na planowaną wyprawę partyjską w nadchodzących latach.
Jedną z tendencji istniejących we wczesnym chrześcijaństwie, której trudno było się oprzeć, był synkretyzm. Przejawiał się on chęcią wpisania nowej wiary w ogólny kontekst kulturowy epoki. Dzięki temu chrześcijaństwo miało szansę na upowszechnienie, ludzie bowiem dużo łatwiej przyswajali nowe idee, gdy pokazywano im związek z tymi, które wyznawali do tej pory.
