Damnatio ad bestias
W Rzymie miało miejsce zjawisko rzucania na pożarcie dzikim zwierzętom (damnatio ad bestias) skazańców. Tę formę egzekucji stosowano dla zapewnienia rozrywki tłumowi.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W Rzymie miało miejsce zjawisko rzucania na pożarcie dzikim zwierzętom (damnatio ad bestias) skazańców. Tę formę egzekucji stosowano dla zapewnienia rozrywki tłumowi.
Na arenach rzymskich amfiteatrów inscenizowano polowania, gdzie naprzeciwko dzikiego zwierzęcia stawał wojownik w tunice, uzbrojony jedynie w miecz lub włócznię. Czasami towarzyszył mu venator („łowca”) wyposażony w łuk, bat albo włócznię, który walczył często dla pieniędzy lub chwały.
W antycznym Rzymie dzieciobójstwo było stosowaną praktyką. Pierwsze dni dziecka na świecie zawsze były niepewne; w starożytności wiele dzieci ze względu na ciężki poród, choroby i zły stan zdrowia nie przeżywały nawet kilku dni. Stąd też czekano z nadaniem imienia dziecku. Niekiedy dziecko mogło zostać celowo odrzucone przez rodziców.
Chwalony przez źródła chrześcijańskie cesarz Konstantyn Wielki w roku 326 n.e. rozkazał zabić własną żonę – Faustę. Przyczyna jej śmierci jest różnie interpretowana; albo jako skutek rzekomej organizacji zamachu i próby przejęcia władzy, albo jako następstwo romansu żony cesarza z synem cesarza – Kryspusem. Fausta została uduszona w przegrzanej łaźni.
Termy Karakalli były największymi łaźniami w cesarstwie. Powstałe w 216 roku n.e. łaźnie mogły pomieścić jednocześnie 1500 osób. Plan kąpieli był następujący: po wejściu wstępowało się do łaźni, następnie do ogrzewanej sali tepidarium, przygotowującej ciało na gorące kąpiele w caldarium.
Duży wpływ na klęskę powstania żydowskiego (lata 66-73 n.e.) miał podział wewnętrzny powstańców. Jerozolima została rozerwana wewnętrzną wojną domową pomiędzy czterema frakcjami: Zeloci jerozolimscy pod wodzą Eleazara Ben-Szymona (2400 ludzi), Zeloci galilejscy pod wodzą Jana z Gishali (6000 ludzi), sykariusze pod wodzą Szymona Bar Giora (10.000 ludzi) i Idumejczycy pod wodzą Jakuba Bar-Sosa i Szymona Bar-Katla (5000 ludzi).
Najbardziej oryginalnym kultem Rzymian był kult geniusza. Jako bóstwo opiekuńcze rodził się on wraz z mężczyzną, kierował jego dobrymi i złymi losami. Ukazywano go jako młodzieńca w todze, z zasłonięta twarzą, czarą i rogiem obfitości.
Józef Flawiusz pisał w I wieku n.e., że każdy legionista niósł ze sobą oprócz broni: piłę, kosz, wiadro, siekierę, skórzany pasek, sierp, łańcuch oraz rację żywnościową, która miała starczyć na trzy dni.
Jednym z najbardziej odrażających pomysłów cesarza Heliogabala, było poślubienie greckiego niewolnika – Hieroklesa. Oficjalnie ich związek nie miał mocy prawnej, gdyż starożytni Rzymianie nie przewidywali instytucji małżeństw homoseksualnych.
Pojawienie się w mitologii rzymskiej Kybele związane jest z porażkami w trakcie II wojny punickiej. W roku 205 p.n.e. Senat wezwał kolegium kapłanów, aby skonsultowali Księgi Sybilli odnośnie wyników toczącej się wojny. Kapłani wydali werdykt, że jedyne co może uratować w tej tragicznej godzinie Italię to sprowadzenie nowej bogini do Rzymu.