Błąd kamieniarza rzymskiego
Niekiedy wszystkim może zdarzyć się omyłkowe przepisanie lub skopiowanie treści bez większego pomyślunku, bazując na wzorze. Nie inaczej było w antycznym Rzymie.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Niekiedy wszystkim może zdarzyć się omyłkowe przepisanie lub skopiowanie treści bez większego pomyślunku, bazując na wzorze. Nie inaczej było w antycznym Rzymie.
Arystokratyczne familie przechowywały w atrium, w swoich domach pośmiertne maski swoich przodków, które m.in noszono w czasie pogrzebów. W 78 roku p.n.e. w czasie pogrzebu Sulli, podobno w marszu i uroczystości pogrzebowej brało udział około sześć tysięcy takich masek. Podobnie miało być w czasie pogrzebu Marka Klaudiusza Marcellusa, w 23 roku p.n.e.
Tytus Liwiusz podaje, że podobno matka pewnego Rzymianina, któremu udało udało się uciec z bitwy pod Kannami w 216 roku p.n.e. i wrócić do Rzymu, zmarła na rękach swojego syna. Inna matka na wieść o śmierci syna siedziała pogrążona w smutku przed domem. Kiedy jednak ujrzała go żywego u swoich drzwi, umarła z radości.
Najlepsi procarze pochodzili z Balearów, gdzie matki kazały swoim synom strzelać z proc do talerzy z jedzeniem. Młodzi chłopcy jedli dopiero wówczas, kiedy trafili w cel.
Dzieci pochodzące z bogatych domów często karmione były przez inne kobiety, tzw. mamki. Soranus z Efezu w II wieku n.e. proponował, by na tę funkcję angażować kobietę w wieku między 20 a 40 rokiem życia, która posiada dwoje lub troje własnych dzieci.
Aemilia Tertia, żona Publiusza Korneliusza Scypiona Afrykańskiego i matka Kornelii – która z kolei była matką braci Grakchów (wielkich reformatorów) – była kobietą niezwykle tolerancyjną i umiarkowaną w zachowaniu, a przede wszystkim zachowywała się wzorowo w ujęciu rzymskim.
Katon Starszy zwalczał wszelkie wpływy greckie, będąc zwolennikiem tradycyjnych cnót rzymskich i republikańskich rządów. Był zwolennikiem surowych i starych tradycji rzymskich, których rodowód sięgał jeszcze Samnitów.
Drugi król Rzymu Numa Pompiliusz był znany ze swej mądrości, pobożności i pokojowego nastawienia. Według tradycji zapoczątkował w Rzymie państwowy kult bogów, utworzył tzw. triadę kapitolińską wyznaczając kapłanów dla Jowisza (flamen dialis), Marsa (flamen Martialis) i Kwirynusa (flamen Quirinalis).
Kleopatra próbowała leczyć łysinę Juliusza Cezara. Słynny rzymski lekarz Galen (II wiek n.e.) twierdził, że Kleopatra zalecała na tę przypadłość pastę ze spalonych: myszy, szmaty, końskich zębów; niedźwiedziego tłuszczu; szpiku jelenia oraz łodyg trzciny. Składniki miały być stosowane w równych proporcjach, mieszane z miodem i wcierane w głowę.