Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Bunty niewolnicze w antycznym Rzymie nie były czymś rzadkim. Jednak z pewnością ciekawszym wydarzeniem jest powstanie niewolników w Kampanii z roku 104 p.n.e., które wzniecił rzymski obywatel i ekwita – niejaki Tytus Wettiusz.
I wiek p.n.e. był niezwykle burzliwym okresem w historii antycznego Rzymu. W tym czasie toczyły się m.in. walki o władzę i wpływy pomiędzy popularami i optymatami. Głównymi wrogami byli Gajusz Mariusz oraz Lucjusz Korneliusz Sulla, którzy zlecali olbrzymią ilość morderstw.
Lucjusz Korneliusz Sulla jest pierwszym rzymskim obywatelem, który po upadku monarchii przejął w praktyce pełnię władzy w państwie rzymskim. Jego rywalizacja z popularami pod przywództwem Mariusza i Cynny doprowadziła do śmierci wielu mieszkańców Italii.
Jak podaje Pliniusz Starszy, już w czasach antycznych widoczna była zazdrość i niedowierzanie wobec innych osób, jeżeli osiągały one duże sukcesy. Świetnym przykładem jest Gajusz Furiusz Krezymus – rolnik z Italii.
Antyczni Rzymianie stworzyli społeczeństwo, w którym w olbrzymim stopniu wykorzystywano niewolnictwo. Co warte podkreślenia, Rzymianie najbardziej cenili sobie niewolników narodzonych w niewoli (tzw. vernae; w l.poj. verna), gdyż tacy nigdy nie zaznali poczucia wolności i swoją sytuację życiową uważali za normalny stan.
Po tym jak Tyberiusz Semproniusz Grakchus, konsul na rok 238 p.n.e., dowodził wojskami rzymskimi w walkach z Galami, Iberyjczykami, a potem spacyfikował Sardynię, do Rzymu zaczęła spływać olbrzymia ilość niewolników. Nasycenie rynku rzymskiego było tak duże w tym czasie, że zwłaszcza po podboju Sardynii, zaczęto używać sformułowania „tanie jak Sardyńczycy”, co odnosiło się do sytuacji iż cena była niezwykle niska, a podaż przerosła popyt.
Syn Septymiusza Sewera, Marcus Aurelius Antoninus, znany pod pseudonimem Karakalla, od galijskiego płaszcza który chętnie nosił, był ogromnie zafascynowany postacią króla Aleksandra III Macedońskiego. Jego fascynacja była tak duża, że z tego co opisał historyk Kasjusz Dion stworzył on oddziały legionistów, którzy nie tylko nazwą phalangarii nawiązywali do formacji wojsk zdobywcy imperium Achemenidów, ale również byli rekrutowani z terytoriów Macedonii i Tracji, oraz nawet ich uzbrojenie miało odwzorowywać macedońskie (noszenie płóciennych pancerzy i używanie długich włóczni).
Królestwo Kusz, które znajdowało się na terenie dzisiejszego Sudanu, było państwem pod względem kultury i religii zbliżonym do starożytnego Egiptu.
Gruszki znane były i stosowane w antycznym Rzymie. Pliniusz Starszy podaje, że znanych było 41 odmian gruszki, gdzie każda miała inny smak, wygląd i nazwę. Znane były przykładowo „Tyberyjska”, od imienia cesarza Tyberiusza, czy „Falerniańska”, od wina Falernum znanego ze słodkiego smaku.
W 25 roku p.n.e. prefekt Egiptu Gajusz Aeliusz Gallus rozpoczął wojskową ekspedycję, której celem było podporządkowanie Rzymowi arabskiego królestwa Saby. Było ono położone na terenie współczesnego Jemenu, a zatem było idealnym terytorium, z którego można było prowadzić morską wymianę handlową z państwami na Półwyspie Indyjskim.
