Piscina Mirabilis – rzymski zbiornik na wodę
Piscina Mirabilis jest to jeden z największych zbiorników na wodę pitną, jaki został wybudowany przez antycznych Rzymian. Znajduje się on na zachodnim krańcu Zatoki Neapolitańskiej we Włoszech.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Piscina Mirabilis jest to jeden z największych zbiorników na wodę pitną, jaki został wybudowany przez antycznych Rzymian. Znajduje się on na zachodnim krańcu Zatoki Neapolitańskiej we Włoszech.
Prześladowania chrześcijan za cesarza Decjusza (249-251 n.e.), w odróżnieniu od wielu poprzednich, objęły całe imperium. Akcję przeprowadzono początkowo bardzo konsekwentnie, a ofiarami padły setki, jeśli nie tysiące. Jedną z najbardziej znaczących był papież Fabian, biskup Rzymu w latach 236-250 n.e.
Dzisiejszy obszar Hiszpanii i Portugalii zanany jest jako Półwysep Iberyjski, czy też prościej – Iberia. Nazwę tę znano już w starożytności. Jednakże, w tamtych czasach odnosiła się ona również do rejonu odległego o prawie cztery tysiące kilometrów – współczesnej Gruzji…
Gdy w pierwszym wieku naszej ery, za panowania cesarza Klaudiusza, Rzymianie przypuścili inwazję na Wyspy Brytyjskie. Hordy celtyckich wojów, mimo zaciekłego i mężnego oporu, musiały w końcu ulec karnym i świetnie wyszkolonym legionistom, a „Pax Romana” szybko stał się na wyspach faktem dokonanym. Rzymska okupacja nie wszystkim jednak przypadła do gustu. Najliczniejszą grupę w antyrzymskiej opozycji stanowili druidzi, których Rzymianie bezwzględnie prześladowali. Kim jednak byli druidzi?
Antyczni Rzymianie czcili wielu bogów i, podobnie jak dawni Grecy, odprawiali misteria oraz brali udział w kultowych ceremoniach, często o charakterze orgiastycznym. Wiele z nich do dziś osnutych jest tajemnicą i niewiele można powiedzieć o tych praktykach.
W dziele „Życie codzienne w Rzymie” Jérôme’go Carcopino, autor pisze, że antyczni Rzymianie wybierali przede wszystkim dramaty o makabrycznej treści, pełnej grozy powodującej drżenie u widza.
W antycznym Rzymie walki gladiatorów pojawiły się po raz pierwszy prawdopodobnie w roku 264 p.n.e. Wówczas to na pogrzebie senatora Decymiusza Juniusza Brutusa Pera mającego miejsce na Forum Boarium, sześciu wojowników (3 starcia) stoczyło walkę aby uczcić cześć zmarłego.
Scythicon czyli skytikon była to trucizna, którą stosowali Scytowie i pokrywali groty swoich strzał. Trucizna ta okryta była straszną sławą w świecie antycznym.
Opium – substancja narkotyczna wytwarzana z makówek maku lekarskiego (Papaver somniferum) – znana była już w starożytności, od około 1000 roku p.n.e. Mamy także dowody, że uprawa tych roślin obecna była także w starożytnym Rzymie.
Najsłynniejszym portem starożytnego Rzymu jest zapewne ten w Ostii – główny port Republiki Rzymu. Jednakże ta rzeczna przystań nie zawsze była w stanie zaspokoić potrzeb coraz szybciej rosnącej metropolii. Dlatego więc w I w. n.e. cesarz Klaudiusz założył Portus, czyli imperialny port morski, który użytkowany był nieprzerwanie aż do VIII w., kiedy to rezydowała w nim flota pod dowództwem papieża Konstantyna (708-715).