Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymskie patrycjuszowskie łoża (lecti cubicidares) znajdowały się w sypialni (cubiculum) zazwyczaj w niszach. Były wysokie, w związku z czym potrzebny był taboret (scamnum), aby móc się na nie wspiąć. Rzymianin idący spać zwykle kładł swoje sandały na podnóżku, który potem niknął pod masą przykrycia (stołek był tak dopasowany, że mieścił się pod łóżkiem).
Próba rekonstrukcji wizerunku dyktatora Lucjusza Korneliusza Sulli na podstawie popiersia z Monachium. Był dyktatorem mianowanym dożywotnio, a jego rządy to czas prześladowań przeciwników politycznych – głównie popularów ze strony Gajusza Mariusza – po tym jak przejęli oni władzę w Rzymie pod nieobecność Sulli. Ten w ramach zemsty wrócił do Rzymu i przejął pełnię władzy przy pomocy wojska.
Pregustator była to osoba (najczęściej niewolnik), która próbowała jedzenia lub napitku przed podaniem. Władcy posiadali całe zastępy takich testerów, bojąc się bycia otrutym.
Rzymianie na kaca zalecali zimnego drinka ze zmiksowanych surowych sowich jaj, smażonych jelit owcy, przyprawionych ekstraktem z ostropestu plamistego oraz zwęglonego pieczywa.
Odciski stóp wyrzeźbione w marmurze. Obiekt znaleziony został w rzymskim amfiteatrze w Italica (prowincja Sewilla, Hiszpania).
Plutarch wspomina, że większość ówczesnych ludzi twierdziło, że zniszczenie Kartaginy i podbicie Grecji zapewniało Rzymowi bezpieczeństwo i szansę harmonijnego istnienia. Grecki historyk przytacza jednak zdanie rzymskiego polityka, Nazyki, który uważał, że taka sytuacja jest zagrożeniem dla państwowości rzymskiej.
Nazwa miesiąca styczeń – w języku angielskim January – pochodzi od boga Janusa. Łacińska nazwa miesiąca stycznia brzmi Ianuarius. Był bogiem wszelkich początków, a także opiekunem drzwi, bram, przejść i mostów, patronem umów i układów sojuszniczych. Głównym jego świętem był pierwszy dzień roku (calendae Ianuariae), kiedy wzajemnie składano sobie życzenia i drobne podarki (m.in. wypiekane z mąki ciastko zwane ianual) na dobrą wróżbę; wtedy powoływano też na urząd nowo wybranych urzędników.
Kwiaty pochodzące z północnej Afryki wciąż rosną wokół Koloseum. Ich nasiona prawdopodobnie zostały przyniesione do Rzymu za sprawą lwów i innych egzotycznych zwierząt (np. w sierści), które sprowadzano do stolicy na czas igrzysk. W XIX wieku skatalogowano blisko 420 różnych rodzajów roślin wokół Amfiteatru Flawiuszy.
Antyczni Rzymianie jako lud rolniczy wojny pierwotnie toczyli jedynie latem, pomiędzy okresami siewów i żniw, a przed zimą, kiedy trudniej prowadzono manewry wojskowe. Po raz pierwszy wojnę w czasie zimy Rzym prowadził na początku IV wieku p.n.e., kiedy to Rzymianie przystąpili do oblężenia etruskiego miasta Weje.
Kiedy plaga pojawiała się w jakimkolwiek antycznym mieście ginęło tak wiele ludzi, że władza rezygnowała z indywidualnych pochówków na rzecz masowego grzebania zmarłych. Przykładem takiego pochówku jest odnaleziony w Rzymie w 1876 roku masowy grób o głębokości 40 metrów z czasów wczesnego cesarstwa.
