Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Bitwa pod Aquae Sextiae (południowa Francja) w roku 102 p.n.e. była jednym z największych i najważniejszych zwycięstw legionów rzymskich. Rzym musiał się obronić przed najazdem dwóch plemion germańskich: Teutonów i Cymbrów, które pod Arausio w Galii w 105 roku p.n.e. zadały Rzymianom wielką klęskę. Według Tytusa Liwiusza podczas tej bitwy zginąć miało około 80 tysięcy Rzymian. Była to jedna z największych klęsk wojsk rzymskich w dziejach.
Określenie lupanar pochodzi od nazwy najstarszego znanego burdelu świata – Lupanaru w Pompejach, nazywanego także Lupanare Grande. Rzymski dom schadzek jest dodatkowo interesujący ze względu na pozostałości po 134 erotycznych malunkach na jego ścianach.
Zaćma oczu, choroba prowadząca do ślepoty leczona była już w antycznym Rzymie. W 29 roku n.e. w De Medicinae, w dziele rzymskiego encyklopedysty Aulusa Korneliusza Celsusa można znaleźć sposób leczenia tego schorzenia. Mamy też dowody na przeprowadzone za Rzymian liczne operacje na gałce ocznej.
W starożytnym Rzymie wilczyca (lupa) była synonimem ladacznicy. Stąd wziął się lupanar – synonim domu publicznego. Termin wywodzi się jeszcze z legendy o Romulusie i Remusie.
Wydaje się, że stadionowe ekscesy to wymysł naszych czasów. Jednak już 2000 lat temu podobne problemy mieli starożytni Rzymianie. W 59 roku n.e. w Pompejach, na tamtejszym amfiteatrze doszło do zamieszek między miejscowymi, a kibicami przybyłymi z niedalekiej Nucerii.
Wraz z podbojami Republiki Rzymskiej pod koniec II wieku i w całym I wieku p.n.e. do Rzymu i Italii zaczęły masowo spływać w formie łupów dzieła sztuki greckiej z obrębu Morza Śródziemnego. Zwycięzcy wodzowie chcieli w ten sposób uświetnić swoje triumfy oraz udekorować miasto.
Starożytni Rzymianie nie mieli problemów z ukazywaniem aspektów miłosnych życia społecznego publicznie. Po dziś dzień istnieje wiele mozaik przedstawiających akty miłosne.
Antyczni Rzymianie raczej gardzili żebrakami i uważali, że bliżej im do niewolników niż współobywateli. Jeśli kogoś wspierano to, to tylko licząc na polityczne korzyści.
Średnie zużycie wody na jednego mieszkańca antycznego Rzymu wynosiło od 370 do 450 litrów wody dziennie. Żeby zaspokoić potrzeby, miasto musiało mieć odpowiednie zaopatrzenie.
Tak zwany „August z Prima Porta” to posąg rzymski, który stał w prywatnej willi cesarzowej Liwii w Prima Porta, pod Rzymem. Jest to prawdopodobnie przedstawienie pośmiertne cesarza, na co wskazują jego gołe stopy – nagość symbolizowała śmierć przedstawionej osoby, jednak nie zdecydowano się cesarza walczącego o odnowę obyczajów rzymskich przedstawić w takiej formie, zwłaszcza niedługo po jego śmierci. Zastosowano za to zasadę pars pro toto – dosł. „część za całość” – nagie stopy miały symbolizować nagość całego ciała.
