Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymskie relacje społeczne opierały się na istnieniu dwóch wartości. Tak na przykład kobieta rzymska, która dochowała wierności mężowi i sprawdziła się jako dobra żona określana była terminem casta, czyli „czysta”. Stan castitas pozwalał człowiekowi obcować z bogami i składać ofiary.
Dyktator i wielki rzymski wódz – Juliusz Cezar – zginął zamordowany dnia 15 marca 44 roku p.n.e., w czasie id marcowych, święta środka miesiąca (piętnasty dzień) marca, które poświęcone było bogowi wojny – Marsowi. To wie każdy. Pytanie jednak gdzie i co teraz się tam znajduje?
W 63 roku p.n.e. miało miejsce posiedzenie senatu w sprawie spisku Katyliny. Brali w nim udział wszyscy prominentni politycy Rzymu, w tym Juliusz Cezar czy Marek Porcjusz Katon, zwany Katonem Młodszym.
Według prawa rzymskiego małżeństwo mogło być zawarte, kiedy mężczyzna skończył 14 rok życia, a kobieta 12. Niektórzy greccy autorzy szydzili sobie z tej cezury, twierdząc że wczesne zamążpójście jest jedyną gwarancją cnoty panny młodej. Ponadto według prawa rzymskiego mąż nie był zobligowany przestrzegać wierności małżeńskiej.
W antycznym Rzymie podobnie jak dzisiaj występowały zatory, którym na różne sposoby zaradzić próbowała władza. Ulice Rzymu były zatłoczone zarówno od pieszych jak i zaprzęgów. Wieczne Miasto było problematyczne w zakresie ruchu ulicznego z powodu: nieregularnej zabudowy miasta, dużej gęstości zaludnienia i ciepłego klimatu, który zachęcał ludność do wychodzenia z domów.
Caritas Romana („Miłosierdzie rzymskie”) jest to historia kobiety Pero, która potajemnie karmiła piersią własnego ojca Cymona po tym, jak został on skazany na śmierć przez zagłodzenie. Po odkryciu poświęcenia córki (pietas) Cymon został ułaskawiony.
Cesarz Wespazjan znany był ze swojej inteligencji, sympatycznego sposobu bycia i umiejętności dowódczych. W przypadku katastrof naturalnych wspierał uboższych senatorów lub ekwitów. Hojny był zwłaszcza wobec pisarzy i retorów, którym rocznie wypłacano 1000 sztuk złota. Pierwszym, który otrzymał taką zapomogę ze strony władcy był Kwintylian – publiczny nauczyciel. Pliniusz Starszy z kolei swoje główne dzieło „Historia naturalna” napisał właśnie w trakcie panowania Wespazjana, a zadedykował synowi cesarza, Tytusowi.
Antyczni Rzymianie może byli mniej wyuzdani od Greków, co nie znaczy że w sferze publicznej nie pozwalali sobie na seksualne komentarze. I tak na przykład w Pompejach po dziś dzień można odczytać graffiti wykonane na ścianach budynków. Jedno z nich: „Płaczcie kobiety. Mój penis Wam się oddawał. Teraz penetruje męskie tyłki. Żegnaj cudowna żeńskości!”.
Prawie każda rzymska dama farbowała włosy. Jedne tleniły i rozjaśniały, inne przyciemniały. Tak na przykład na ciemne włosy receptę przejęto od starożytnych Egipcjan, dla których czerń na głowie była wyrazem piękna. W celu przyciemnienia włosów stosowano mieszaninę tlenku ołowiu, gaszonego wapna (wodorotlenek wapnia) oraz wody. Otrzymywano w ten sposób pastę, którą następnie wcierano w głowę.
Amfiteatr Flawiuszów był niesamowitą konstrukcją jak na tamte czasy. Inżynierowie zadbali o każdy detal do tego stopnia, że nawet przewidzieli możliwość rozłożenia specjalnego płóciennego dachu, który był rozpościerany nad trybunami w gorące dni. Określano go terminem velum lub velarium. Publiczność ponadto mogła liczyć na inną formę ochłody.
