Ciekawostki starożytnego Rzymu (Nieznane fakty)

Cesarz rzymski Julian Apostata, mimo swoich krótkich rządów (361-363 n.e.), zasłużył się w kwestii reform wewnętrznych bardziej niż jakikolwiek późno-rzymski cesarz. Jedną z jego decyzji było ukrócenie biurokracji oraz reforma służby pałacowej, która były nadmiernie rozrośnięta. Podobno przyczyną reorganizacji struktur pałacowych było pewne zabawne wydarzenie. Pewnego razu Julian, zapuszczający w tym czasie brodę, wezwał golibrodę. Do komnaty wkroczył wspaniale odziany dostojnik otoczony rojem pomocników.

Plutarch w swoim dziele („Żywot Aleksandra”, 8) wspomina, że Aleksander Wielki w czasie snu trzymał pod poduszką specjalną kopię „Iliady”, opatrzoną komentarzami Arystotelesa. Wynikało to w dużej mierze z zamiłowania wodza do tego greckiego eposu oraz postaci Achillesa.

Konstantyn Wielki po objęciu władzy cesarskiej starał się na wszelki możliwy sposób podkreślić swoją dominującą pozycję. W Rzymie ustawiono ogromny posąg imperatora, którego ocalałe fragmenty (głowa i stopa) dają wyobrażenie o wielkości monumentu. Wystawiono również łuk triumfalny – jeden z trzech zachowanych do naszych czasów.

Konstantyn I Wielki, jako że oficjalnie był pierwszym cesarzem chrześcijaninem, postrzegany jest po dziś dzień jako dobry władca. Podkreślić jednak należy, że miał na sumieniu wiele istnień ludzkich. 

Pertynaks był pierwszym cesarzem (1 stycznia 193 – 28 marca 193 n.e.) mającym korzenie plebejskie. Był synem wyzwoleńca handlującego drewnem. Zrobił karierę w armii, gdzie był dowódcą wojskowym. 

Termy rzymskie z pewnością były jednymi z ulubionych miejsc, w których Rzymianin mógł zrelaksować swoje ciało. Tepidarium było prawdopodobnie pierwszym z odwiedzanych przez kąpiących się miejsc i stanowiło swoisty wstęp do dalszych gorących (caldarium) bądź zimnych (frigidarium) kąpieli. 

Sprowadzanie i zabijanie dzikich zwierząt dla potrzeb rozrywkowych w amfiteatrach lub pozyskania drogich kości słoniowych lub futer doprowadziły do znacznego obniżenia się liczby gatunków w obrębie całego Imperium. 

Kiedy członkowie senatu rzymskiego przybyli do Juliusza Cezara, aby oznajmić mu o przyznaniu szczególnych wyróżnień, ten nie wstał na ich widok, jak to było w zwyczaju i nie okazał szacunku szanownemu gremium. Właśnie to zachowanie Cezara było jednym z głównych powodów decyzji o zamordowaniu dyktatora.

Plutarch uznaje Gajusza Grakchusa za osobę, która po raz pierwszy w Republice Rzymskiej kazała stawiać małe kamienie przy drodze, aby jeździec mógł w czasie postoju, bez żadnej pomocy, dosiąść swojego wierzchowca. 

Wyzwolenie niewolnika określano w antycznym Rzymie terminem manumissio (dosłownie „wypuszczenie spod ręki”). Pierwotnie taka praktyka odbywała się w miejscu publicznym, zwykle przed sędzią. Właściciel dotykał wówczas głowę niewolnika laską i pozwalał mu odejść. W praktyce jednak takie okazje odbywały się w gremium rodziny i przyjaciół, a niewolnik spożywał wspólną kolację z rodziną, dla której służył.