Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Od schyłku III wieku n.e. cesarz przestał być princepsem, a został „panem” – dominat. Powstanie nowego typu rządów zawdzięczamy Dioklecjanowi, który panował w latach 284-305 n.e. Imperator był od teraz wszechwładny, mógł zmieniać prawo według swego uznania, a pozory republiki zniknęły.
Zachowane pozostałości mozaik rzymskich na całym obszarze byłego Imperium Rzymskiego są dowodem na to, że bogaci Rzymianie uwielbiali dekorować swoje domy. Na dziełach sztuki przedstawiano różne wizerunki: herosów, bogów, kobiet, zwierząt itd.
Dnia 1 czerwca 384 roku p.n.e. zbawca Rzymu Marek Furiusz Kamillus ogłosił budowę świątyni Junony Monety. Budowlę dedykowano w 344 roku p.n.e. na północnym wzniesieniu Kapitolu, gdzie niegdyś – według tradycji – stał dom Manliusza Kapitolinusa1, a jeszcze wcześniej zapewne zamek (arx) królów. Przydomek Moneta znaczy Ostrzegająca, Doradzająca, od łacińskiego słowa monere.
Niektórzy z rzymskich władców starali się podkreślać własną wyjątkowość, podając oraz spożywając niezwykłe i niespotykane potrawy.
Dnia 31 grudnia 45 roku p.n.e. zmarł niespodziewanie1 urzędujący konsul Kwintus Fabiusz Maksymus. W jego miejsce – do końca roku, czyli na kilka godzin – Juliusz Cezar mianował Gajusza Kaniniusza Rebilusa. Cyceron żartował z tego powodu: „Rebilus uzyskał tyle, że pytano za czyjego konsulatu został konsulem”.
Dla wrogów Juliusza Cezara nawet reforma kalendarza była pretekstem do okazywania niezadowolenia. Pewnego razu Cezar wyjeżdżając z Rzymu zostawił dekret z rozkazami dla swoich zastępców (tak jak zwykle to robił).
Cyceron, składając w ofierze srebrny puchar, w inskrypcji zamiast przydomka Cyceron kazał wyryć pierwsze litery imienia oraz ziarnko grochu (w języku łacińskim cicer znaczy „groch”).
Cyceron był jednym z największych, o ile nie najwybitniejszym mówcą rzymskim. Popularyzator filozofii greckiej oraz polityk. Stronnik optymatów. Pochodził ze starej ekwickiej rodziny – Tuliuszów.
Cyceron był zapewne jednym z niewielu, których nie zmylił uprzejmy i miły sposób bycia Juliusza Cezara, i którzy dostrzegli groźną siłę jego charakteru. We wszystkich ukrytych planach i wszystkich pociągnięciach politycznych Cezara widział Cyceron plany samowładcze.
