Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Najbardziej oryginalnym kultem Rzymian był kult geniusza. Jako bóstwo opiekuńcze rodził się on wraz z mężczyzną, kierował jego dobrymi i złymi losami. Ukazywano go jako młodzieńca w todze, z zasłonięta twarzą, czarą i rogiem obfitości.
Pojawienie się w mitologii rzymskiej Kybele związane jest z porażkami w trakcie II wojny punickiej. W roku 205 p.n.e. Senat wezwał kolegium kapłanów, aby skonsultowali Księgi Sybilli odnośnie wyników toczącej się wojny. Kapłani wydali werdykt, że jedyne co może uratować w tej tragicznej godzinie Italię to sprowadzenie nowej bogini do Rzymu.
W antycznym Rzymie salut rzymski wykonywany prawą ręką (nazywana dextera lub dextra) oznaczał zaufanie, przyjaźń oraz lojalność lub zwykłe pozdrowienie.
Mieszkańcy starożytnego Rzymu posiadali boginię kanałów ściekowych, boga toaletowego oraz boga ekskrementów.
Rzymscy lekarze znali środki znieczulające. Szczególnie zalecanymi ziołami były: lulek czarny i mak opiumowy. Niemniej jednak najważniejsze było jak najszybsze przeprowadzenie operacji, a nie uśmierzenie bólu pacjenta.
Żona Marka Antoniusza, Fulwia, całkowicie ignorowała tradycje przędzalnicze i opiekę nad domem kobiety rzymskiej. Ponadto była według opisów rzymskich kobietą silną i samodzielną.
W antycznym Rzymie dozwolone było bierne uczestniczenie synów senatorów w obradach senatu, co też było częścią programu wychowawczego. Obowiązywało ich oczywiście zachowanie tajemnicy.
Tytus Liwiusz wspomina, że około 170 kobiet ze znaczących rodów zostało skazanych w roku 331 p.n.e. za otrucie swoich mężów. Inne źródła wspominają nawet większe liczby.
Marek Aureliusz po śmierci żony, młodszej od siebie Faustyny, miał się opierać przed kolejnym ożenkiem. Tłumaczył to tym, iż chciał uniknąć jakichkolwiek nacisków ze strony macochy na liczne potomstwo (Faustyna i Aureliusz mieli co najmniej 12-oro dzieci).
