Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Kiedy podczas podboju Algierii w 1850 r. francuski generał Saint-Arnaud po długim, uciążliwym marszu przekraczał na czele swych wojsk góry Atlasu przez przełęcz Kanga, sądził, że jest pierwszym Europejczykiem, który zdobył się na ten wyczyn.
Jeżeli właściciel niewolnika został napadnięty i groziła mu śmierć, jego niewolnik zobligowany jest do udzielenia pomocy swojemu panu niezależenie czy ma broń czy też nie. Musi wykorzystać wszelkie sposoby do powstrzymania napastnika: walczyć gołymi rękoma, krzyczeć, oddzielać pana od agresora.
Obecnie większość turystów przybywających do Rzymu wrzuca monety do Fontanny di Trevi, mając nadzieję na ponowny powrót do miasta. W antycznym Rzymie zwyczaj ten także występował, jednak związany był z świętowaniem urodzin Oktawiana Augusta.
Rzymscy poborcy podatkowi byli podobno zwykle niesamowitymi „zdziercami”. Ojciec cesarza Wespazjana – Tytus Flawiusz Sabinus był jednak wyjątkiem. Był on poborcą podatku czterdziestej części (quadragesima, podatek portowy) w Azji. Jak podają źródła był on człowiekiem niezwykle prawym i sprawiedliwym w pełnieniu swojej roli.
W czasie panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. – 14 n.e.) jedwab był niezwykle popularnym materiałem. Gajusz Petroniusz określa go terminem ventus textilis („utkany wiatr”). Produkt ten był jednak niezwykle drogi i ciężko było go sprowadzić, gdyż wytwarzano go w odległych Chinach, państwie które strzegło swojego monopolu.
Strabon, grecki geograf i historyk z I wieku p.n.e. w swoim dziele Geografia wspomina lud Kantabrów, z którym Rzym toczył wojnę w latach 29-19 p.n.e. Ostatecznie zostali pokonani dopiero w 19 p.n.e. przez wojska Marka Agrypy. Wojna stanowiła ostatnią fazę rzymskiego podboju Hiszpanii.
Porfir od czasów starożytnych był używany do wytwarzania sarkofagów, rzeźb i mnóstwa innych przedmiotów jak również elementów architektonicznych. Najszerzej wykorzystywanym rodzajem porfiru był czerwony porfir lub raczej andezyt o strukturze porfiru charakteryzujący się purpurowym zabarwieniem skały.
W starożytnym Rzymie moda rozwinęła się bardziej niż w Grecji. Podobnie było z biżuterią. Dużym powodzeniem u pań cieszyły się kamienie szlachetne; najpopularniejszymi były szmaragdy. Sporym zaskoczeniem dla współczesnych kobiet może być fakt, że na tych terenach po raz pierwszy pojawiły się diamenty. Oprócz tego do wyrobu biżuterii używano takich kamieni jak: agat, granat, krwawnik, akwamaryn.
Według rzymskiego prawa zakazane były stosunki seksualne kwalifikowane jako kazirodztwo, cudzołóstwo lub nierząd (stuprum). Słowo to często występuje u rzymskich pisarzy także w kontekście pogwałcenia rzymskich praw wolności w stosunku do wolno urodzonych obydwu płci.
Zapotrzebowanie na usługi prostytutek było na porządku dziennym i było ono stosunkowo duże. Zarobki prostytutek podlegały opodatkowaniu przez państwo, które dbało również, dzięki odpowiedniemu ustawodawstwu, o zabezpieczanie pieniędzy inwestowanych w ówczesnych lupanarach.
