Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Według rzymskiego prawa zakazane były stosunki seksualne kwalifikowane jako kazirodztwo, cudzołóstwo lub nierząd (stuprum). Słowo to często występuje u rzymskich pisarzy także w kontekście pogwałcenia rzymskich praw wolności w stosunku do wolno urodzonych obydwu płci.
Zapotrzebowanie na usługi prostytutek było na porządku dziennym i było ono stosunkowo duże. Zarobki prostytutek podlegały opodatkowaniu przez państwo, które dbało również, dzięki odpowiedniemu ustawodawstwu, o zabezpieczanie pieniędzy inwestowanych w ówczesnych lupanarach.
Marek Juniusz Brutus jest po dziś dzień ucieleśnieniem zdrady. Choć dziś znamy go prawie wyłącznie, jako mordercę Cezara to za życia zasłynął, jako wybitny retor i znawca filozofii – za co wysoko cenił go sam Cyceron. Ponadto warto zauważyć, że choć ostatecznie stał się jednym z bliskich współpracowników Cezara, to już wcześniej walczył przeciwko niemu i zawsze identyfikował się z konserwatywną, tradycyjną częścią rzymskiej sceny politycznej.
Rzymska gra planszowa – Tabula Lusoria. Nazwa Tabula Lusoria jest bardziej określeniem planszy i znaczy ona w języku łacińskim mniej więcej tyle samo co „pole gry”. Gra przeznaczona jest dla dwóch graczy, a składa się ze specjalnej, rozetowej planszy o ośmiu polach rozpisanych po okręgu z jednym polem centralnym połączonym z każdym polem na okręgu (patrz rysunek) oraz dwóch zestawów pionów w dwóch kolorach po trzy w każdym.
W 2014 roku 42-letni rosyjski turysta ukarany został grzywną wysokości 20 tysięcy EUR za wyrycie na ścianie Koloseum wielkiej litery „K” (25 cm wysokości). Jest to piąty z kolei akt wandalizmu na tym zabytku.
Pięściarstwo (pugilatus) było popularnym sportem w starożytnym Rzymie. W celu zabezpieczenia rąk przed uszkodzeniami owijano pięści skórzanymi rzemieniami. Z czasem stosować zaczęto twardszą skórę, która zwiększała siłę ciosu i powodowała większe uszkodzenia. Rzymianie boks zaczerpnęli z kultury greckiej, jednak ich innowacją było „ulepszenie” rzemieni oplatających pięści poprzez doczepienie gwoździ i innych ostrych metalowych części lub montowanie metalowych płytek. Rękawica rzymska nazywała się cestus.
Pozycję niewolnika w świecie rzymskim świetnie ukazuje fragment utworu – Satyricon, której autorstwo przypisuje się Gajuszowi Petroniuszowi, pierwszo-wiecznemu znawcy dobrego smaku i wartości artystycznych. Autor opisuje jak jeden z bohaterów utworu, niejaki Trymalchion – wyzwoleniec, który ciężką pracą i wytrwałością osiągnął wolność i bogactwo – pstryka palcami na swojego niewolnika. Ten na wezwanie przynosi nocnik, do którego oddaje potrzebę jego pan. Następnie przynosi misę wody do umycia rąk.
Onomatopeje w rzymskich komediach: „hahae” – śmiech; „vae” – zniesmaczenie; „ehem” – zdziwienie; „heu” – smutek; „uah” – zakłopotanie.
Pliniusz Starszy wspomina, że w I wieku p.n.e. pewien artysta z południowej Italii o imieniu Pasitiles udał się na nabrzeże, gdzie przetrzymywano afrykańskie zwierzęta przeznaczone do występów na arenie, aby tam zrobić grawerunek lwa.
