Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Bunty niewolnicze w antycznym Rzymie nie były czymś rzadkim. Jednak z pewnością ciekawszym wydarzeniem jest powstanie niewolników w Kampanii z roku 104 p.n.e., które wzniecił rzymski obywatel i ekwita – niejaki Tytus Wettiusz.
Królestwo Kusz, które znajdowało się na terenie dzisiejszego Sudanu, było państwem pod względem kultury i religii zbliżonym do starożytnego Egiptu.
W 25 roku p.n.e. prefekt Egiptu Gajusz Aeliusz Gallus rozpoczął wojskową ekspedycję, której celem było podporządkowanie Rzymowi arabskiego królestwa Saby. Było ono położone na terenie współczesnego Jemenu, a zatem było idealnym terytorium, z którego można było prowadzić morską wymianę handlową z państwami na Półwyspie Indyjskim.
W społeczeństwie rzymskim powszechnym było występowanie zależności patron-klient. Najczęściej ubogi obywatel lub wyzwoleniec podporządkował się wyżej sytuowanemu Rzymianinowi, który poprzez swoją pozycję i majątek mógł działać na korzyść klienta. Klient w zamian był zapleczem i wsparciem patrona np. w czasie wyborów. Co więcej, posiadanie wielu klientów budziło szacunek i umacniało pozycję patrona w społeczeństwie. W IV wieku n.e. patronat (patrocinium) uległ jednak przeobrażeniom i relacja patron-klient zaczęła uderzać bezpośrednio w państwo.
Balteus przyjmował postać pasa zdobionego posrebrzanymi płytkami lub wytłaczanymi z brązu. Był to symbol legionisty, toteż zdjęcie go, oznaczało niejako „zawieszenie””w byciu żołnierzem.
Pod koniec lat 80. I wieku n.e. Rzymianie prowadzili walki z plemieniem Daków, które pod wodzą Diurpaneusa zadało legionom rzymskim dwie klęski. Obawa o utratę prestiżu Rzymu, spowodowała że Domicjan wycofał się z dalszych planów podboju Brytanii i skupił na granicy nad Dunajem.
W świetle norm społecznych czy prawa rzymskiego, od najwcześniejszych lat istnienia, państwo rzymskie ograniczało dostęp do służby wojskowej. Prawo czy obowiązek służby w legionach mieli jedynie obywatele rzymscy (cives Romani), a cudzoziemcy (peregrini), niewolnicy (servi) czy przestępcy już nie.
Wielu z nas wyobraża sobie rzymskich legionistów jako dzielnych, zdyscyplinowanych, twardych i wytrenowanych żołnierzy. To prawda. Jednakże Rzymianie podobnie jak my byli ludźmi i mieli swoje słabości. Na przykład chciwość.
Królestwo Bosporańskie było władztwem politycznym, które powstało na początku V w. p.n.e. w wyniku sojuszu kilkudziesięciu miast i miasteczek położonych wzdłuż obu brzegów Cieśniny Kerczeńskiej (Półwysep Krym) dla wspólnej obrony przed koczowniczymi ludami. Od końca I w. p.n.e. Królestwo Bosporańskie znalazło się w sferze wpływów cesarstwa rzymskiego, które było zainteresowane kontrolą sytuację w północnej części regionu Morza Czarnego oraz na granicach prowincji położonych w jego pobliżu.
Namioty były używane już w czasach starożytnych. Starożytni Rzymianie używali ich głównie w obozach wędrownych (castra aestiva), które w czasie kampanii wojennych rozbijano codziennie. Wiele informacji na temat ich konstrukcji zawdzięczamy wykopaliskom w Vindolandzie i Newstead, gdzie zachowały się zabytki skórzane. Informacji na temat wykorzystania namiotów przez Rzymian w czasie wojny dostarczają również reliefy z kolumny Trajana w Rzymie, na których przedstawiono wybrane momenty wojny dackiej.
