Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Proskrypcje (proscriptio) w prawie rzymskim polegały na wpisaniu na listę wyjętych spod prawa osób – przeciwników politycznych i w konsekwencji ich majątku i skazaniu na wygnanie. Dzieci i wnuki proskrybowanego naznaczone były infamią, czyli hańbą.
Do najcięższych przestępstw w antycznym Rzymie należało: porwanie, cudzołóstwo, podpalenie, bigamia, fałszerstwo, kazirodztwo, gwałt, napaść o charakterze seksualnym, kradzież i zdrada.
Katon Starszy, autor dzieła „O gospodarstwie wiejskim” (De agri cultura), polecał stosowanie mazi z kapusty do okładania ran, opuchlizn, poparzeń, a nawet przemieszczeń kości. Z kolei na zapalenie stawów zalecał wykorzystywać siekaną, surową kapustę zmieszaną z kolendrą oraz peklowaną kapustę zmieszaną z octem i miodem.
Heliogabal miał niespełna czternaście lat, gdy wstępował na tron dnia 16 maja 218 rok n.e. Zagubiony szukał wsparcia u boga – El Gabala, któremu do niedawna usługiwał. Sprowadził z Emessy symbolizujący Baala czarny kamień (najprawdopodobniej kawałek meteorytu; Herodian wspomina, iż „spadł on z nieba”) i składał przed nim ofiary, zabijając własnoręcznie owce i krowy.
W antycznym Rzymie żurawie wykorzystywane były do prac budowlanych. Rzymski żuraw (polyspastos) obsługiwany był przez czterech mężczyzn po obu stronach maszyny. Żuraw był w stanie unieść nawet 3000 kg.
Woda bieżąca, która była dostarczana przez akwedukty rzymskie była bardzo pożądana. Często jednak nie wszyscy mieli możliwość pobierania wody bezpośrednio z akweduktu i musieli udawać się m.in. do publicznych fontann.
Via Salaria (dosłownie „droga solna”) jest jedną z najstarszych dróg w Italii i starsza jest nawet od samego Wiecznego Miasta. Liczący 242 km trakt, łączył stolicę Imperium z Morzem Adriatyckim.
Sarkofagi powstały po to, aby móc chować ciała w kamiennych trumnach, które mogły stać na powierzchni ziemi. W ten sposób możliwym było zaoszczędzenie miejsca na cennych gruntach w skalistych okolicach – nie trzeba było „marnować” ich na cmentarze, gdyż kamienne sarkofagi można było ustawiać na nieużytecznych, z punktu widzenia rolniczego, skałach.
Senat rzymski nie godził się na to, aby niewolnicy nosili ubiory, które mogły ich odróżniać od zwykłych obywateli. Odmienne stroje mogły uświadomić zniewolonym, jak są liczni i doprowadzić do otwartego buntu.
W starożytnym Rzymie tak obawiano się buntów niewolników, iż wprowadzono prawo, według którego jeżeli niewolnik zabije swego pana, to karą śmierci zostanie ukarany nie tylko on, ale także wszyscy niewolnicy przebywający w domu zmarłego właściciela.
