Inwestycja w ekwipunek
W okresie pryncypatu, przynajmniej do późnego II wieku n.e., nowi legioniści generalnie „kupowali” sprzęt od armii – wydawano im rzeczy z legionowego zasobu, a ich koszt był potrącany z żołnierskich wypłat.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W okresie pryncypatu, przynajmniej do późnego II wieku n.e., nowi legioniści generalnie „kupowali” sprzęt od armii – wydawano im rzeczy z legionowego zasobu, a ich koszt był potrącany z żołnierskich wypłat.
Rzymianie potrafili budować wielkie konstrukcje obronne. Wysokie mury i potężne wieże miały głównie psychologiczne znaczenie, ponieważ barbarzyńcy, z którymi walczyli Rzymianie, nierzadko nie mieli w ogóle pojęcia o sztuce oblegania fortec, a widok takich umocnień budził u nich strach i respekt.
Rzymscy legioniści zakładali pod pancerz (lorica hamata, lorica segmentata, lorica squamata lub lorica plumata) tzw. subarmalis – pikowany bezrękawnik. Głównym zadaniem subarmalis była amortyzacja uderzeń, zapobieganie ocieraniu ciała i zabrudzeniu. Subarmalis zakrywał klatkę piersiową i sięgał do bioder.
Legion rzymski (albo poszczególne jednostki legionu) podczas obrony, gdy sprawa zaszła zbyt daleko i wróg zdobywał przewagę, przyjmowały szyki obronne jak orbis – okrąg lub agmen quadratum – czworoboku. Wegecjusz (IV wiek n.e.) wspomina także o acies quadrata czyli pustym w środku czworoboku.
Tyle zostało z masywu górskiego w Hiszpanii po zastosowaniu przez Rzymian metody Ruina Montium. Przy pomocy niewolników wydrążono w górze tunele, przez które następnie skierowano wodę za pomocą przynajmniej siedmiu akweduktów.
Alkoholizm nie jest problemem społecznym jedynie czasów współczesnych. Już Lukrecjusz, rzymski poeta z I wieku p.n.e., wspomina o alkoholizmie jako pladze dotykającej ówczesne elity. M.in. słynni pisarze z I wieku n.e. Seneka Młodszy czy Pliniusz Starszy dowodzą istnienia prawdziwego społecznego problemu.
Kult Dionizosa znany był już w II tys. p.n.e. w kulturze minojskiej. Był to bóg przeciwieństw – łagodny i dobry, ale też dziki i okrutny. Rzymianie szerzej znali go pod imieniem Bakchus. W 186 r. p.n.e. miało miejsce, związane z nim pewne wydarzenie, które do dzisiaj pozostaje niejasne…
W 2010 roku badacze odkryli w North Yorkshire (Brytania) 14 grobów wojskowych, w których obok ciał pochowanych Rzymian znajdowały się pozostałości sandałów, a w tym zachowane włókna wśród rdzy z gwoździ od sandałów. Dowodzi to tego, że antyczni Rzymianie mogli nosić skarpety wraz z sandałami, a tym samym ekstrawagancka moda pojawiła się znacznie wcześniej niż myślimy.
Kalistenika, aktywność fizyczna polegająca na treningu siłowym opartym o ćwiczenia z wykorzystaniem własnej masy ciała (brzuszki, pompki itd.) stosowana była już w starożytności, m.in. przez Greków i Rzymian, a jednym z pierwszych świadectw dotyczących kalisteniki jest relacja Herodota, który podaje, że była ona stosowana przez Spartan podczas treningu przed nadchodzącą bitwą pod Termopilami.